Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008
Για τον διαγωνισμό του ΚΕΛΑΙΝΩ
Η τελετή απονομής των διακριθέντων κειμένων θα γίνει στις 23 Νοεμβρίου και ώρα 10 το πρωί στο πνευματικό κέντρο, Ακαδημίας 50.
Την είδηση μου έστειλε η φίλη shelter που είχε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους, και είναι επίσης και από τους διακριθέντες του διαγωνισμού.
Συγχαρητήρια shelter και περιμένουμε τις απόψεις σου από την τελετή!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Η φίλη shelter που διακρίθηκε στον διαγωνισμό του Κελαινώ, είχε την καλοσύνη να μου στείλει τα σχόλια της από την τελετή απονομής. Τα παραθέτω εδώ:
Shelter:
"Ήταν μια εκδήλωση αφιερωμένη στην
ξενιτιά. Κάποιος τραγούδησε τραγού-
δια χωρίς μουσική και ένας ηθοποι-
ός απήγγειλε ποιήματα (συναφή με το
θέμα) του Δροσίνη και άλλων ποιη-
τών. Υπήρχαν πολλές κατηγορίες δι-
ακρίσεων: αριστεία, βραβεία, έπαι-
νοι... Μαζί με έναν πάπυρο διανε-
μήθηκαν στους βραβευθέντες και με-
τάλλια στα οποία αναγραφόταν "Κε-
λαινώ - Ξάστερον". Το κωμικό στοι-
χείο της εκδηλωσης ήταν ότι από έ-
να σημείο και μετά βάλθηκαν να διαβάζουν τα ονόματα γρήγορα, με
αποτέλεσμα να σηκώνονται πολλοί
μαζί και να γίνεται πανδαιμόνιο.
Εγώ ήμουν η τελευταία "των Μοϊκα-
νών" που φώναξαν και πήρα πρώτο
βραβείο στην κατηγορία "Πεζογρα-
φήματα μιας άλλης προσέγγισης του
θέματος."
1. Σωστό είναι τα σχόλια να γίνονται επωνύμως.
2. Πολλές φορές αποδίδονται τραγούδια χωρίς συνοδεία μουσικής. Ειδικά τα τραγούδια της ξενιτιάς αποδίδονταν στα χωριά δίχως μουσική (Ήπειρος, Κάτω Ιταλία κ.α.), αλλά και μεγάλοι ερμηνευτές αποδίδουν τραγούδια χωρίς μουσική, ακόμα και σε δίσκους.
Δεν τραγούδησε, απλώς, "κάποιος". Έγινε ομιλία σχετική με την ξενιτιά από τον επίτιμο Πρόεδρο του "Ξάστερον" και Υπεύθυνο Δημοσίων Σχέσεων του περιοδικού "Κελαινώ" (διοργανωτές φορείς), ταπεινότητά μου.
3. Στα μετάλλια, όπως είναι φυσικό, αναγράφονταν οι φορείς, οι οποίοι διοργάνωσαν το διαγωνισμό και τα επέδιδαν.
4. Τι πιο σωστό ένας ηθοποιός να διαβάζει γνωστά ποιήματα της ξενιτιάς («Χώμα ελληνικό», Γ. Δροσίνη. «Ανάθεμά σε, ξενιτιά», Κ. Κρυστάλλη; Το όνομα του ηθοποιού (και καθηγητή Δραματικής Σχολής) αναφέρθηκε.
5. Διαβάστηκαν τα βραβευθέντα ποιήματα και αποσπάσματα από τα βραβευμένα πεζογραφήματα, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αυτό για κάποιο έργο, το οποίο έκανε έμμεση προσέγγιση του θέματος. Μάλιστα, έγινε και σχετική διευκρίνιση πως το "Αχ" στον τίτλο "Αχ, ξενιτιά" παρέπεμπε στον πόνο, τον οποίον αυτή δημιουργεί.
5. Η πρόσκληση της εκδήλωσης έγραφε πως στο πρώτο μέρος θα γίνει αφιέρωμα στην ξενιτιά -όπως και έγινε- και στο δεύτερο θα γίνει η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και απονομή των βραβείων Λογοτεχνικού διαγωνισμού για την ξενιτιά.
Ο διαγωνισμός αφορούσε ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΟΥ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΑ ΕΡΓΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΘΗΚΑΝ ΒΑΣΕΙ ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑΣ (μοντέρνα, παραδοσιακή κ.λ.π.). Έτσι, οι κατηγορίες ήταν αρκετές, αλλά και οι βραβευθέντες πάρα πολλοί. Αν το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων έδινε και άλλο χρόνο, θα ακούγονταν κι άλλα έργα (έπαινοι, έμμεσες προσεγγίσεις κ.λ.π.), αλλά επειδή ήταν Κυριακή οι τεχνικοί εργάζονται μέχρι 13.30, αντί μέχρι 14.30. Και φυσικό είναι κάποιος να παίρνει το βραβείο του πρώτος και κάποιος τελευταίος (ανά κατηγορία, ειδικά αν έχει κάνει έμμεση προσέγγιση θέματος. Συμμετέχοντες σε έναν διαγωνισμό πρέπει να σεβόμαστε τους όρους και τα αποτελέσματα. Στο «αγώνα τον καλό» σημασία έχει η συμμετοχή, όχι η πρωτιά. Ένας διαγωνισμός αποτελεί και αφορμή να γράψουμε και, μάλιστα, για ένα τόσο σπουδαίο θέμα.
Με εκτίμηση, Νίκος Μπατσικανής.
Επιθυμώ να ανακαλέσω τον όρο "κω-
μικό στοιχείο" που χρησιμοποίησα
μιλώντας για την τελετή γιατί προ-
κλήθηκε μια σειρά παρεξηγήσεων.
Ό,τι αναφέρω σχετικά με τα τραγού-
δια άνευ μουσικής και τα μετάλλια
είναι απολύτως θετικά σχόλια και
όχι αρνητικά. Το να τραγουδήσει
κανείς χωρίς μουσική είναι δύσκο-
λο και ο κύριος που το έπραξε εί-
χε αξιόλογη φωνή. Όσο για τα μετάλ-
λια, είναι προς τιμήν του περιοδικού που τα προσέφερε μαζί
με τα βραβεία και τους επαίνους.
Ήταν ατυχής η χρήση του όρου "κω-
μικός" που δημιούργησε την όλη πα-
ρεξήγηση. Δεν είχα καμία πρόθεση
να θίξω το περιοδικό.
Όταν διάβασα τα σχόλια της shelter δεν τα έλαβα ως αρνητικά. Ήταν η περιγραφή μιας τελετής από κάποια που παραβρέθηκε εκεί αλλά δεν ήξερε πολλές λεπτομέρειες για αυτήν, όπως ονόματα τραγουδιστών κλπ. Και φυσικά, τα σχόλια της δεν ήταν η δημοσιογραφική κάλυψη ενός γεγονότος για να ειπωθούν τέτοιες λεπτομέρειες. Αλλά το ότι αυτές δεν αναφέρονται, δεν σημαίνει και πως τα σχόλια της shelter ήταν απαξιωτικά.
Εμείς που δεν ήμασταν παρών στην τελετή θα θέλαμε να ξέρουμε τι περίπου γίνεται σε αυτήν, όπως και σε όλες τις άλλες. Οι εντυπώσεις που αναφέρονται εδώ εξυπηρετούν αυτόν τον σκοπό. Δίνουν όμως και την αφορμή για συζητήσεις με τους διοργανωτές.
Υπάρχουν πάρα πολλοί ερασιτέχνες συγγραφείς (όπως και του λόγου μου δηλαδή) που συχνά με ρωτούν διάφορα για τους διαγωνισμούς, για έναν απλούστατο λόγο: δεν ξέρουν που αλλού να απευθυνθούν. Και δεν εννοώ για τους όρους ενός διαγωνισμού αλλά κυρίως για αυτό το ‘τι παίζεται;’ Ούτε εγώ το ξέρω αυτό, για αυτό και σε αυτό το μπλογκ προσπαθώ να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας όλοι εμείς που ασχολούμαστε με το αντικείμενο, για να έχουμε μια ευρύτερη εικόνα του χώρου.
Ευχαριστώ και τους δύο για τα σχόλια σας, και μακάρι να σχολιάσουν και άλλοι συμμετέχοντες την τελετή βράβευσης, που απ’ ότι φαίνεται ήταν αρκετά πλούσια και προσεγμένη.
1. Δεν υπήρξαν τραγουδιστές, ούτε είμαστε ορχήστρα, ώστε να έχουμε όργανα. Είμαστε συγγραφείς και ποιητές, πνευματικοί άνθρωποι, δηλαδή, το οποίο σημαίνει σκέπτομαι, έχω ήθος, αγωνίζομαι με την πένα μου, πρωτοπορώ. Επιπλέον είμαστε ερασιτέχνες, δηλαδή, εραστές της Τέχνης.
Στα πλαίσια του αφιερώματος έγινε ομιλία για την ξενιτιά από μένα (όπως μου είχε ανατεθεί από την Πρόεδρο του Λογοτεχνικού Ομίλου "Ξάστερον" και εκδότη του περιοδικού "Κελαινώ" κυρία Ζαλώνη) και τραγούδησα χαρακτηριστικά δημοτικά και λαϊκά τραγούδια (κάτι το οποίο αρνήθηκε να κάνει επαγγελματίας τραγουδιστής, χωρίς μουσική). Τραγούδησα παρά το γεγονός ότι επί μακρόν η μητέρα μου βρισκόταν σε νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση (20μέρες στην εντατική και 42 σε δωμάτιο), και το έκανα έχοντας ξυπνήσει από τις 05.00, για να την επισκεφθώ και να της προσφέρω απαραίτητες υπηρεσίες, από 06.00 - 10.00, καθώς η αποκλειστική βραδινή νοσοκόμα αποχωρεί στις 06.00, ενώ η απογευματινή θα πήγαινε στις 14.00. Το έκανα για να τιμήσουμε τους καλεσμένους και τους ξενιτεμένους μας... και το έκανα παρά το γεγονός πως μάτωνα πάρα πολύ τη στιγμή εκείνη, καθώς η αγαπημένη μου ζει στην ξενιτιά, και ΔΕ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΩ ΠΟΤΕ ΠΙΑ.
Δεν είδα στο πρώτο σχόλιο κάτι θετικό για την ομιλία και την ερμηνεία μου. Γιατί το κακό το λέμε, ενώ το καλό όχι;
Παραπέμπω σε αυτό που έχει γράψει για την ταπεινότητά μου ο Χάρης Πάτσης (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών): "Μοναχικός χορευτής ο ίδιος, μακριά από τη φθορά μικροτήτων του χώρου της Λογοτεχνίας, λικνίζει το λόγο του στο βαρύ ζεμπέκικο. Ίδιο μ’ αυτό που χορεύει, μοναδικά, μ’ απλωμένα τα φτερούγια-χέρια του, σαν Εσταυρωμένος στο κενό, ή ψέλνοντας το: «Πού να βρω την ψυχή μου, το τετράφυλλο δάκρυ;".
2. Αυτό τα οποίο πρέπει να μας απασχολεί σε ένα διαγωνισμό (αν και δεν ήταν μόνο αυτό, αλλά και αφιέρωμα στην ξενιτιά) είναι:
Το αν τα αποτελέσματα είναι δίκαια και η Επιτροπή κρίνει έντιμα και ανεπηρέαστη.
3. Το γεγονός πως όλα τα έξοδα (μετάλλια, βραβεία, αναψυκτικά, καφέδες, βουτήματα κ.λ.π.) τα έκανε ο Όμιλος Ζαλώνη είναι σπουδαίο, επίσης.
4. Το γεγονός ότι δεν παραβρέθηκε κανείς (αναφέρθηκε) από τους προσκληθέντες: πέντε (5) κόμματα του Κοινοβουλίου, Δήμος Αθηναίων, Αρχιεπισκοπή Αθηνών και Γενική Γραμ. Απόδημου Ελληνισμού ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ.
5. Το ότι, δεκαπέντε (15) μέρες πριν τις ταραχές στην Αθήνα, εξαγγείλαμε ως θέμα του επόμενου διαγωνισμού μας το: "Αθήνα. Ακόμα διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι;" είναι το σπουδαιότερο. ΔΙΟΤΙ, ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ, ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΔΥΣΜΟΙΡΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ (πάλαι ποτέ χώρα του φωτός). [ Θέματα προηγούμενων διαγωνισμών μας: "Αιγαίο, Αλησμόνητες Πατρίδες" ].
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Νίκος Μπατσικανής.
Δημοσίευση σχολίου